انتشارات سهادانش (تهران/ابتدای کارگرجنوبی/کوچه رشت چی/پلاک 9)
نویسندگان: سیدعلیرضا سیّدی/ دکتر داریوش جواب ور (استادیار دانشگاه علوم و فنون هوایی شهیدستاری)
برای تهیه حضوری کتاب با انتشارات تماس حاصل فرمائید.
برای خرید اینترنتی کلیک کنید.
برای خرید اینترنتی کلیک کنید.
مقدمه
بسته نرم افزاری شکل دهی ورق شرکت ETA شامل 4 برنامه eta/Dynaform، eta/Job Submitter، eta/3DPlayer وeta/Post می باشد. نرم افزار eta/Dynaform قسمت پیش پردازشگر این بسته است که وظیفه مدلسازی فرآیندهای شکل دهی ورق را بر عهده دارد. Ls-Dyna نرمافزار حل کننده است که eta/Dynaform رابطه کاربری کاملی با این نرم افزار دارد و به کاربران این امکان را میدهد که نرم افزار Ls-Dyna را از روی نرم افزار eta/Dynaform اجرا کنند. مسائل تعریف شده در قسمت پیش پردازشگر، توسط نرم افزار eta/Job Submitter برای حل به نرم افزارLs-Dyna فرستاده میشود. بعد از حل مسائل نیز می توان توسط نرم افزارهای eta/Post و eta/3DPlayer که قسمت های پس پردازشگر این بسته می باشند نتایج را مشاهده کرد.
فهرست مطالب
مقدمه
فصل اول: مهندسی سطح قالب
فصل دوم: فرآیند تک مرحله ای
فصل سوم: فرآیند دو مرحله ای با المان های سه بعدی
فصل چهارم: شبیه سازی برگشت فنری و جبران برگشت فنری
فصل پنجم: خم کاری لوله و هیدروفرمینگ
فصل ششم: شبیه سازی خم کاری دورانی چند مرحله ای
فصل هفتم: مهندسی اندازه بلانک
فصل هشتم: فرآیند دو مرحله ای
فصل نهم: هیدروفرمینگ T شکل لوله
فصل دهم: لبه دارکردن غلطتکی
فصل یازدهم: کشش تک مرحله بلانک جوش کاری شده
فصل دوازدهم: شبیه سازی کشش گرم و خنک کاری ورق
فصل سیزدهم: محیط پس پردازشگر
فصل چهاردهم: تمرین های تکمیلی
پیوست: مفاهیم مقدماتی
مراجع
فصل اول: مهندسی سطح قالب
در این فصل برای آشنائی بیشتر با امکانات قسمت DFE، قدم به قدم به آموزش طراحی سطح قالب یک قطعه صنعتی می پردازیم. فایلهای مورد نیاز این تمرین را می توانید در فولدر Exam1 پیدا کنید.
فصل دوم: فرآیند تک مرحله ای
فرآیند کشش عمیق یک روش شکل دهی ورق است که در آن بلانک اولیه توسط نیروی سنبه به داخل ماتریس کشیده شده و به صورت گود و فنجانی شکل تبدیل می شود. در مواقعی که تغییرشکل های بزرگ مدنظر باشد از چند مرحله کشش استفاده می شود. فرایند کشش عمیق ابتدا با اعمال نیروی ورق گیر شروع می شود تا از چروکیدگی ورق جلوگیری کند. این فرآیند پارامترهای مختلفی دارد که می توان به جنس و ضخامت ورق، روانکار، سرعت سنبه، شعاع سنبه و ماتریس، نسبت کشش، نیروی ورق گیر و شکل و ارتفاع آویزه اشاره کرد. در کشش قطعات غیر مدور به دلیل عدم یکسانی سرعت جریان مواد از آویزه(ترمز) استفاده می شود. مهمترین عیوبی که طی فرآیند کشش عمیق ایجاد میشود شامل پارگی(Tearing)، چروکیدگی(Wrinkling) و برگشت فنری(Spring back) است.
در این فصل آموزش پیاده سازی فرآیند کشش تک مرحله ارائه می شود. اجزاء قالب برای شبیه سازی فرایند کشش در شکل نشان داده شده است.
تصویر اجزاء قالب در این تمرین
فصل سوم: فرآیند دو مرحله ای با المان های سه بعدی
در این فصل نحوه شبیه سازی فرایند کشش ورق با استفاده از المان های سه بعدی آموزش داده می شود. این فرایند شامل ماتریس، سنبه، ورق گیر و ورق با المان های سه بعدی است. فایلهای مورد نیاز این تمرین را می توانید در فولدر Exam3 پیدا کنید.
فصل چهارم: شبیه سازی برگشت فنری و جبران برگشت فنری
برگشت فنری تغییرات در هندسه قطعه کار در انتهای فرآیند شکل دهی است زمانی که نیروهای ابزار شکل دهی از روی قطعه کار برداشته می شود. بنابراین بر روی دقت ابعادی قطعه کار موثر است و در مونتاژ قطعات مشکلاتی را ایجاد میکند. طراحان برای غلبه بر این مشکل می بایست در ابتدا میزان برگشت فنری را محاسبه کرده سپس با توجه به میزان برگشت فنری، ابزار مناسب را برای جبران اثرات برگشت فنری طراحی کنند.
مواد جدید که استحکام بالائی دارند بیشتر تحت تاثیر برگشت فنری نسبت به آلیاژهای فولاد کشش عمیق سنتی قرار می گیرند. بنابراین نیاز به جبران این عیب بیشتر احساس میشود. به طور سنتی پیش از این قالبسازان به پشتوانه تجربه ای که داشتند با استفاده از سعی و خطا، ابزار مناسب را طراحی و قالب را اصلاح می کردند ولی امروزه توسط آنالیز المان محدود می توان تعداد دفعات اصلاح قالب را کمتر کرد و هزینه ها را به شدت کاهش داد. از بین پارامترهای موجود، افزایش استحکام تسلیم ورق، کاهش ضخامت ورق، کاهش نیروی ورق گیر و کاهش ضریب اصطکاک باعث افزایش برگشت فنری میشود.
برای بررسی میزان برگشت فنری لازم است مدل ماده به صورت الاستیک-پلاستیک تعریف شود تا میزان تغییرشکل الاستیک قطعه اندازه گیری شود. نرم افزار با مقایسه این تغییر شکل و شکل مطلوب قطعه محاسبات لازم برای ایجاد تغییرشکل اضافی را انجام می دهد تا از میزان برگشت فنری کاسته شود. روشهای متعددی برای جبران برگشت فنری وجود دارد که یکی از آنها روش تعدیل جابجائی است. ابتدا شکل قطعه کار توسط قالب اولیه دچار تغییرشکل شود و بعد از باربرداری از روی قطعه کار شکل قطعه کار با شکل مطلوب مقایسه میشود. اگر خطای شکل یک نود از قطعه در راستای محور y برابر باشد بایستی همین مقدار را برای جابجائی همان نود در قالب اعمال کرد تا شکل قالب جدید ایجاد شود در این اینجا یک مرحله قالب اصلاح شد. سپس از همین قالب جدید برای ایجاد تغییرشکل در ورق استفاده می شود تا مجددا میزان برگشت فنری در مرحله دوم محاسبه شود و اختلاف آن با شکل مطلوب بر روی قالب اعمال شود. این چرخه بایستی آنقدر ادامه پیدا کند تا میزان برگشت فنری در سطح قابل قبولی باشد.
در این فصل قصد داریم با انجام آنالیز برگشت فنری ضمن محاسبه میزان آن، ابزار مناسب برای جبران آن را ارائه کنیم.